In deze les kijken we naar de principes van het spelen van een intro. Stel, je speelt in een band of je begeleidt een zanger(es) en je wordt gevraagd ‘even een intro’ te spelen. Hoe doe je dat dan?

Om daar handvatten voor te krijgen kijken we naar bestaande intro’s. Hoe zitten die in elkaar? En al gauw blijkt dat dat geen toverij is, we kunnen dat dus makkelijk zelf leren!

Grofweg zijn er twee soorten intro’s:
1. Er wordt een (deel van een) couplet of refrein uit het nummer gespeeld. Of soms de ‘bridge’, een tussenstuk dat minder vaak voorkomt in een nummer dan de coupletten en de refreinen.
2. De intro is geheel afwijkend van de rest van het nummer. Het komt niet meer terug op andere plaatsen.

Voorbeelden van regel of optie 1:
• The way it is – Bruce Hornsby;
• Desperado – The Eagles;
• Just the two of us – Bill Withers;
• How am I supposed to live – Michael Bolton;
• These are the days – Jamie Cullum.

Er zijn er veel meer. Eigenlijk kun je stellen dat dit de ‘standaard’ is. De meeste (vaste) intro’s bij bekende nummers zijn gewoon een couplet of refrein. Alleen dan gespeeld zonder de zang.
NB Het gaat er in deze les niet om dat we de intro’s van die nummers leren spelen, dat kan eventueel bij de lessen over die nummers. Het gaat niet meer over het achterhalen wat we kunnen doen als we zelf een intro moeten verzinnen bij een nummer. En dan weten we nu dus als algemene regel: speel gewoon een couplet of refrein. Dat kunnen we dan op verschillende manieren doen:
• We spelen de normale partij (de partij die je als pianist ook tijdens het nummer speelt bedoel ik);
• We spelen de melodielijn erbij;
• Improvisatie.

Let op: improvisatie betekent niet dat je zomaar wat doet. We zitten nog steeds in ‘regel 1’, we spelen een couplet of refrein. Het betekent alleen dat we de vrijheid nemen om wijzigingen aan te brengen in tempo, dynamiek en/of de te spelen noten.

Voorbeelden voor ‘regel 2’ of ‘optie 2’, de intro is geheel afwijkend van de rest van het nummer:
• Pianoman – Billy Joël
• After the love has gone – Earth, Wind & Fire
• Fantasy – Earth, Wind & Fire

Ook bij deze variatie geldt dat er een gemeenschappelijk kenmerk is: je eindigt altijd op een dominant akkoord. Laten we voor nu even zeggen ‘ de vijfde trap’. Bijvoorbeeld: als het stuk in C staat dan eindig je met je intro op een G.
Om dit voor elkaar te krijgen kun je gebruik van het ’truukje’ om vanaf de 2de trap omhoog te lopen. Bijvoorbeeld:
Het stuk staat in C. Je speelt een intro en eindigt dan met de akkoorden reeks Dm, C/E, F, F/G.

De F/G fungeert als de dominant, het is in de basis een G-akkoord. Met een 7, 9 en sus4 als toevoeging, zou je kunnen zeggen.

Op deze oploop zijn wat variaties, waaronder de meer bluesy versie C/E, F7, F#dim, G7add13 of zelfs G+5.

Onder het tabje ‘Bladmuziek’ staan een drietal voorbeelden van deze laatste optie in notenschrift om je op weg te helpen.

Veel succes!

Veel mensen zeggen ‘ik kan een liedje spelen’ en spelen dan de melodie. Kennelijk is de melodie heel erg bepalend. Naast melodie (en tekst) zijn harmonie en ritme natuurlijk ook een bepalend onderdeel van een liedje. En voor ons, als pianisten, speel je een nummer pas echt als dit er allemaal in naar voren komt.

Met de volgende stappen a tm d kun je zelf een nummer uitzoeken:

a) door mee te spelen kun je de melodie uitvogelen. Als je iets meer mee speelt (beetje improviserend soleren) dan kom je al snel achter een toonladder die goed klinkt. Je weet dan de ‘toonsoort’.

b) luister geconcentreerd naar de bas (!). De baspartij geeft altijd de de definitie van de harmonieën. Zeg maar de grondtoon van de akkoorden. Als je hoort welk interval de bas speelt dan weet je naar welke ‘trap’ (=het akkoord binnen de toonladder) het nummer gaat. Soms helpt het om dat op een koptelefoon te doen, soms helpt het zelfs om dat in een andere kamer te doen (!). Oftewel, je draait de muziek (redelijk hard;-)) af in kamer A en gaat in kamer B staan luisteren. De muren werken als een soort ‘filter’, je hoort in de andere kamer alleen de bas.
Als je de bastonen hoort, hoor je ook de afstanden. Doe dit steeds in kleine stukjes. Dus je luistert naar het begin, je hoort de bas telkens een zelfde noot spelen. Op het moment dat je een andere toon hoort stop je. Je luister nog eens naar hetzelfde stuk en probeert dan te zingen (!) wat hij speelt. Als je het nazingt komt het echt in je hoofd terecht. Daarna ga je pas op je piano proberen na te spelen wat je gehoord hebt. Daarna speel je het mee met de muziek. Dit blijf je herhalen tot je zeker weet dat je het goed hebt, dan ga je verder.

c) luister naar de klank van de akkoorden. Is het mineur of majeur? Zit er ‘spanning’ in, klink het open.

d) gebruik je kennis van de theorie (zie onze andere lessen en workshops). De meeste nummers in de hedendaagse popmuziek maken gebruik van trappen I, IV, V en VI uit een toonsoort. Weet je de toonsoort dan weet je 80% a 90% van de gebruikte akkoorden. Als je de baspartij volgt dan weet je de volgorde.

Je hebt niet alleen nummers gebaseerd op een (kort) herhalend akkoordenschema, er zijn ook nummers die zijn gebaseerd (of heel erg leunen) op één enkele ‘lick’.

Ik heb een 6-tal verzameld omdat je dit soort nummers ook heel goed kan gebruiken om oefeningen van te maken.

Dus leuk en leerzaam tegelijk!

Nummers / tabbladen

De nummers komen overeen met de tabbladen:

1. Uptown Funk – Bruno Mars
2. Bad – Michael Jackson
3. Beat it – Michael Jackson
4. Superstitious – Stevie Wonder
5. Le Freak – Chic
6. Shake your body – The Jackson 5

Indeling video’s

In elke video instructie leer je de ‘lick’ waar het nummer op gebaseerd is en  kijken we naar:

• wat leer van deze lick ‘an sich’.
• wat kun je toevoegen als oefening?

Leerdoelen / uitbreiding oefeningen

De volgende leerdoelen komen regelmatig terug bij elke video:

• het oefenen van de LH;
• het oefenen van de LH en RH gelijktijdig spelen;
• het oefenen van de LH en RH onafhankelijk spelen;
• het oefenen van ritmisch spelen: van ‘ in de maat ‘ tot ‘ vrij en groovend ‘.

In elk tabblad staat het bijbehorende akkoorden schema.

We gaan kijken naar Boogie Woogie! Een bijzondere speelstijl. We doen dat in 8 stappen. Bij elke stap van makkelijk naar moeilijk, dus je kunt na stap 8 een makkelijke versie van een Boogie Woogie nummer spelen en je kunt eventueel verder gaan met de mogelijkheden per stap en je zo verder ontwikkelen en steeds pittiger versies ervan spelen. Succes!

Stap 1: LH

Stap 2: Het schema

Stap 3: LH/RH onafhankelijkheid

Stap 4: RH lick(s)

Stap 5: RH variaties

Stap 6: RH in het schema

Stap 7: intro!

Stap 8: einde . . .

B1: het akkoordenschema

B2: voorbeelden van de LH uit stap 1 in notenschrift